چطوری می توان Nod 32 را اکتیو کرد؟

با ارائه نسخه 9 آنتی ویروس Eset این سوال بوجود آمده است که چطور میتوان از لایسنس های قبلی در ورژن جدید استفاده کنیم . خوشبختانه این قابلیت در نسخه 9 وجود دارد و نیازی به نصب نرم افزار ندارید . کافیست ورژن های قبلی را به نسخه جدید بروزرسانی کنید . یعنی ورژن 5 .6. 7 .8 را به 9 ارتقا داده و با استفاده از این مقاله برنامه را فعال کنید . منظور از اکتیو کردن وارد کردن لایسنس در قسمت قانونی کردن نرم افزار می باشد . دقت داشته باشید که آنتی ویروس با فایل کرک به هیچ وجه درست کار نمی کند و هیچ فایده ای ندارد . 

1. بر روی آیکون آنتی ویروس ایست ورژن 9 کلیک کنید تا اجرا شود . 

2. سمت چپ بر روی گزینه Help and support کلیک کنید . پایین قسمت تنظیمات این گزینه بر روی کلید Change License کلیک کنید .

3. دو راه برای وارد کردن لایسنس در نسخه جدید وجود دارد . روش اول استفاده از کد 20 رقمی لایسنس می باشد که باید در قسمت Enter Your License Key below کپی شود و سپس بر روی کلید Active کلیک کنید .

4. روش دوم شما یوزر نیم و پسورد دارید و باید از طریق سایت سازنده لایسنس 20 رقمی را دریافت کنید . بر روی گزینه I have a Username and Password what do i do کلیک کنید .

5. کمی صبر کنید تا سایت ایست در مرورگر باز شود . شما باید یوزر نیم و رمز عبوری که بر روی آنتی ویروسی که خرید کرده اید را در این قسمت وارد کرده و بر روی کلید Covert کلیک کنید . کمی صبر کنید تا کد برای شما فعال شود . کد را کپی کرده و در قسمت Enter Your License Key below وارد کنید .

آموزش بوت کردن ویندوز ۱۰ ، ۸ و ۷ با فلش ، DVD و CD

آموزش بوت کردن ویندوز ۱۰ ، ۸ و ۷ با فلش ، DVD و CD

How to Boot From a USB Drive or CD on Any Computer

یکی از مراحلی که باید در هنگام نصب ویندوز انجام دهید، تغییر تنظیمات بوت شدن است. در تنظیمات کامپیوتر ها به صورت پیش فرض برای افزایش سرعت لود و بوت کردن ویندزو، هارد موجود در سیستم به عنوان اولین دستگاه برای بوت شدن انتخاب می شود و این گونه شما نمی توانید ویندوزی نصب کنید و با یک فلش و سی دی را بوت کنید. در ادامه مطلب روش تغییر این تنظیمات را آموزش خواهیم داد.

آموزش بوت کردن ویندوز ۱۰ برای نصب ویندوز از روی سی دی، فلش و..

مراحل انجام آموزش بوت کردن ویندوز ۱۰ با فلش و.. در هر کامپیوتر متفاوت است و به مدل کامپیوتر شما بستگی دارد که البته اکثر کامپیوتر ها روش مشابهی دارند. پس جای نگرانی نیست و با اندکی تلاش و انتخاب گزینه های مشابه، این تنظیمات بوت کردن ویندوز را تغییر دهید. اولین قدم شما باید پیدا کردن منوی بوت کردن باشد. ابتدا سی دی یا فلش را وصل کنید و کامپیوتر را ریستارت یا روشن کنید و صبر کنید تا اولین صفحه نمایش ظاهر شود. سپس باید با فشار دادن دکمه ای مانند F12 وارد تنظیمات شوید.

معمولا این دکمه در اولین صفحه نمایش داده شده، بعد از روشن شدن کامپیوتر نشان داده می شود که معمولا همان F12 است. حال چند لحظه صبر کنید تا منوی جدیدی ظاهر شود. در منوی بوت ظاهر شده می توانید گزینه CD یا USB را بسته به نیاز خود انتخاب کنید و اینتر را بزنید.

همچنین اگر نمی توانید به درستی فلش خود را برای بوت شدن آماده کنید، پیشنهاد می کنیم مطلب آموزش ساخت فلش مموری بوت در ویندوز را مطالعه نمایید.

تغییر تنظیمات بوت شدن کامپیوتر در ویندوز ۱۰، ۸ و ۷

در صورتی که به هر دلیلی می خواهید به طور کامل این تنظیمات را برای در کامپیوتر یا لپ تاپ Acer ، Asus و.. خود برای همیشه تغییر دهید، در این مورد پس از روشن شدن کامپیوتر دکمه DEL یا F2 را فشار دهید(ممکنه این دکمه متفاوت باشد) و منتظر بمانید.

حال تنظیمات بایوس نشان داده می شود. در تنظیمات قسمت Boot Device یا همان Boot را انتخاب کنید. نام این گزینه ممکن است کمی فرق کند. در این تنظیمات می توانید نحوه بوت شدن لپ تاپ Lenovo و Asus و.. را برای نصب ویندوز ۱۰،  ۷ و.. تنظیم کنید.

توجه داشته باشید که تنظیماتی را به جز در این قسمت تغییر ندهید زیرا تنظیمات حساسی در این گزینه ها وجود دارند.

لیست درایو های موجود به ترتیب اولویت نشان داده می شود. درایو مورد نظر را انتخاب (هایلایت) کنید (برای بوت شدن فلش باید گزینه USB-HDD یا Removable Devices) را انتخاب کنید. برای بوت کردن از روی سی دی هم گزینه CD-ROM Drivers را انتخاب کنید. سپس با زدن دکمه + روی سی دی، آن را به ابتدا لیست منتقل کنید. در اینصورت ابتدا سی دی بوت می شود. اگر سی دی داخل دستگاه نباشد، هارد بوت می شود و به ترتیب چیده شده پیش می رود.

توجه کنید که در بعضی از مدل ها باید روی نام درایو اینتر کنید و سپس آن را با + و – اولویت بندی نمایید.

سپس از تنظیمات خارج شوید. برای این کار به قسمت Exit بروید و Save & Reset یا Exit Saving Changes را بزنید یا میانبر نشان داده شده در صفحه را (F10) بزنید.

در پیام نشان داده شده هم برای تایید تغییرات فرآیند بوت کردن Yes را انتخاب کنید.

حال باید کامپیوتر شما ریستارت شود. سی دی یا فلش را در پورت قرار دهید.

در صورت نمایش پیام برای تایید بوت شدن، آن را انجام دهید. به طور مثال در بعضی از کامپیوتر ها بعد از مشاهده پیام زیر باید یک دکمه (هر دکمه ای) را فشار دهید تا سی دی بوت شود.

اکنون به جای بوت شدن ویندوز، باید سی دی یا فلش شما بوت شود. پس از نصب ویندوز، مجدد می توانید به این تنظیمات برگشته و آن را به حالت سابق برگردانید. یعنی اولویت بوت را روی هارد خود قرار دهید تا زمان ناچیزی که صرف چک کردن دیسک و پورت USB برای بوت کرد  می شود حذف شده و اندکی زمان لود سریعتر شود.

اگر با زمان لود ویندوز خود مشکل دارید، مطالعه مطلب روش حل مشکل دیر لود شدن ویندوز ۱۰ برای شما مفید و کاربردی خواهید بود.

مشکلات در انجام بوت کردن لپ تاپ ایسوس و.. برای نصب ویندوز

اگر تنظیمات را انجام داده اید اما هنوز هم فلش شما بوت نمی شود، در اولین قدم مجدد تنظیمات بایوس را چک کنید و مطمئن شوید اولویت بوت روی فلش یا سی دی شما باشد. در صورت عدم رفع مشکل، مراحل زیر را چک کنید:

• اگر تنظیمات درست بود، سایر لوازم جانبی متصل از طریق یو اس بی را جدا کنید و فقط فلش را وصل کنید. سپس مجدد امتحان کنید.
• ممکن است پورت مشکل داشته باشد، پورت USB دیگری را برای بوت کردن امتحان کنید.
• فایل ها را مجدد روی فلش کپی کنید. ممکن است فایل ها ناقص باشند که بوت نمی شوند.

در پایان اگر با ارور Reboot and Select هم مواجه شده اید، مطاله مطلب روش حل ارور Reboot and Select Proper Boot Device ویندوز ۱۰ ، ۸ و  ۷ را فراموش نکنید.

نظرات و پیشنهادات شما؟

در مطلب امروز روش بوت کردن ویندوز روی فلش و سی دی را آموزش دادیم. آیا به راحتی این کار را انجام دادید؟ شما می توانید نظرات، پیشنهادات و تجربیان خود در این زمینه را در دیدگاه این پست با ما به اشتراک بگذارید.

آموزش نصب ویندوز 10 - آموزش تصویری

شروع نصب ویندوز 10

بعد از اینکه از سی دی  یا فلش بوت کردید ، صفحه ی زیر باز خواهد شد از آنجا زبان نصب را English (united states) قرار داده و Next کنید.

آموزش بوت کردن سیستم.

شروع نصب ویندوز 10

در پنجره جدید روی Install بزنید و منتظر بمانید.

روی Install بزنید

صفحه ی License terms باز می شود تیک I accept the license terms را زده و Next کنید.

تیک I accept the license terms را زده و Next کنید

در مرحله ی بعد باید Custom: Install windows Only (Advanced) را انتخاب کنید.

Custom: Install windows Only (Advanced) را انتخاب کنید

حالا درایو مورد نظر را انتخاب کرده و فرمت کنید یعنی درایوی که قرار است ویندوز در آن نصب شود ، بنابراین بعد از انتخاب درایو ، Format را بزنید سپس Next کنید، البته اگر روی هارد جدید می خواهید نصب کنید نیازی به فرمت نیست بلکه New را زده و بعد از آن Next کنید.

درایو را فرمت کنید

لحظاتی را منتظر بمانید تا ویندوز نصب شود.

چندین بار سیستم ریستارت خواهد شد تا اینکه به صفحه ی زیر می رسید و باید Use Express settings را بزنید.

Use Express settings را بزنید

دوباره منتظر باشید تا به پنجره ایی شبیه تصویر زیر برسید ، در فیلد Who’s going to use PC? یک نام کاربری وارد کنید و اگر خواستید پسورد به ویندوز دهید در فیلد Enter password و Re-enter password پسوردی وارد نمایید.

بعد از آن مدتی باید صبر کنید تا مراحل نصب به پایان برسد.

تفاوت ویندوز ۳۲ بیتی(86x) و ۶۴بیتی(64x)

بسم الله الرحمان الرحیم

خیلی از کاربران می خواهند بدانند که فرق بین معماری 32 بیت و 64 بیت چیست؟ و کدام بهتر است و هنگام دانلود یا در موقعه نصب ویندوز روی کامپیوتر کدام را انتخاب کنیم؟ واقعا سوال مهمی است چرا که اگر بخواهیم ویندوز متناسب با سیستم را نصب کنیم باید فرق 32 بیت و 64 بیت را بدانیم. به طور کلی باید عرض کنم که فرق این دو را در هنگام نصب ویندوز و همچنین هنگام استفاده از نرم افزار باید بدانید لذا به خاطر اهمیت موضوع در این بخش در رابطه با اختلاف 32 بیت و 64 بیت توضیحاتی ارائه خواهم داد.

 

 -محدودیت رم:

مهمترین تفاوت میان این دو ویندوز در ظرفیت RAM یا حافظە سیستم است. در سیستم عامل  ۳۲ بیتی از ظرفیت های کمتر از چهار گیگابایت پشتیبانی می شود، در حالی کە در ویندوز های ۶۴ بیتی این ظرفیت می تواند بسیار بیشتر از این مقدار باشد.

 تفاوت ویندوز ۳۲ و ۶۴ بیتی چیست؟

 اگر از پردازنده‌ی ۶۴ بیتی استفاده می‌کنید، برای استفاده از تمام توان آن باید از ویندوز ۶۴ بیتی استفاده کنید. البته، نسخه‌ی ۳۲ بیتی ویندوز روی پردازنده‌های ۶۴ بیتی به‌خوبی کار می‌کند؛ اما نمی‌تواند از تمام قدرت CPU استفاده کند. امکان نصب ویندوز ۶۴ بیت روی پردازنده‌ی ۳۲ بیتی وجود ندارد؛ اما ویندوز ۶۴ بیتی می‌تواند برنامه‌های ۳۲ بیتی را اجرا کند.

این دو معماری در ویندوز دو تفاوت مشخص دارند:

۱. نسخه‌ی ۳۲ بیتی ویندوز می‌تواند نهایتا از چهار گیگابایت حافظه‌ی رم استفاده کند؛ بنابراین اگر در رایانه‌‌تان شانزده گیگابایت رم داشته باشید و از ویندوز ۳۲ بیت استفاده کنید، سیستم‌عامل عملا نمی‌تواند بیش از چهار گیگابایت آن را استفاده کند؛ ۲. تفاوت دوم در پوشه‌ی Program Files است. در نسخه‌ی ۳۲ بیتی ویندوز تمام برنامه‌ها به‌صورت پیش‌فرض در پوشه‌ی Program Files نصب می‌شوند؛ اما در نسخه‌ی ۶۴ بیتی پوشه‌ای اضافه به‌نام (Program Files (x86 برای نصب برنامه‌های ۳۲ بیتی وجود دارد. دلیل این امر آن است که نوشتن برنامه‌ برای معماری ۳۲ و ۶۴ بیتی کاملا متفاوت است.

  وقتی برنامه‌ها می‌خواهند برخی از اطلاعات مشترک مانند DLLها را بگیرند، پوشه‌ی مشخصی از Program Files را باید بررسی کنند. این، دلیل جداکردن دو پوشه به‌وسیله‌ی ویندوز است؛ مثلا نرم‌افزار ۳۲ بیتی نمی‌داند با یک DLL از ۶۴ بیتی چه کند. دانستن این نکته خالی از لطف نیست که ویندوز ۳۲ بیت به‌عنوان x86 و ۶۴ بیت به عنوان x64 معرفی می‌شود.

 نسخه‌های بسیار قدیمی از ویندوز، مثل ویندوز ۳.۱، نرم‌افزار‌هایی ۱۶ بیتی را اجرا می‌کردند. نسخه‌ی ۳۲ بیتی ویندوز با این نرم‌افزارهای قدیمی سازگار است؛ اما ویندوز‌ ۶۴ بیتی نمی‌تواند آن‌ها را اجرا کند. پس، اگر قصد دارید آن‌ها را در ویندوز ۶۴ بیتی اجرا کنید، باید از شبیه‌ساز ویندوز ۳۲ بیتی استفاده کنید. به‌علاوه، ویندوز ۶۴ بیتی به درایور‌های ۶۴ بیتی هم نیاز دارد؛ پس، اگر پرینتر قدیمی سازگار با ویندوز ۳۲ بیتی دارید، این وسیله روی سیستم جدید شما کار نخواهد کرد.

اگر ویندوز ۶۴ بیتی دارید، تا جای ممکن باید از نسخه‌ی ۶۴ بیتی برنامه‌ها استفاده کنید. بااین‌حال اگر به نسخه‌ی مناسب دسترسی نداشتید، با خیال آسوده از نمونه‌ی ۳۲ بیتی می‌توانید استفاده کنید؛ چراکه این نمونه باید به‌خوبی روی سیستم شما اجرا شود.

احتمالا سرعت اجرای نسخه‌ی ۶۴ بیتی برنامه‌ها آن‌چنان شما را شگفت‌زده نمی‌کنند؛ اما با استفاده از آن‌ها می‌توانید از مزایایی مانند امنیت بیشتر معماری و استفاده از رم بیش از چهار گیگابایت بهره‌مند شوید. همچنین، این برنامه‌ها معمولا از نمونه‌ی ۳۲ بیتی خود بازده بیشتری دارند و پایدارتر هستند.

پس، وقتی می‌خواهید برنامه‌ای دانلود کنید، به کلماتی مانند Versions یا Editions در لینک دانلود دقت کنید تا متوجه شوید نوع ۶۴ بیتی برنامه را هم سازنده ارائه می‌دهد یا خیر؛ زیرا نسخه‌ی ۳۲ بیتی برنامه‌ها با تمام سیستم‌ها سازگار است (زیرا ۳۲ بیت زیر مجموعه ی ۶۴ بیت است) .  معمولا فروشندگان آن را به‌صورت پیش‌فرض در صفحه‌ی دانلود قرار می‌دهند. قطعا اگر ویندوز ۳۲ بیتی دارید، فقط نسخه‌ی ۳۲ بیت نرم‌افزار برای شما کار خواهد کرد.

 

ویندوز کامپیوتر ما ۶۴ بیتی است یا ۳۲ بیتی؟

اکنون که تفاوت بین دو معماری را توضیح دادیم، می‌توانیم متوجه شویم از کدام نسخه‌ی ویندوز استفاده می‌کنیم.

در ویندوز ۱۰ با کلیک راست روی دکمه‌ی استارت و انتخاب گزینه‌ی System یا رفتن به منوی Settings > System > About می‌توانید در قسمت Device specifications و روبه‌روی گزینه‌ی System Type نسخه‌ی ویندوز نصب‌شده روی سیستم و نیز معماری پردازند‌ه‌ی خود را مشاهده کنید.

 

در ویندوز 10 و نسخه‌های قبلی، با کلیک راست روی گزینه‌ی Computer در منوی استارت و انتخاب گزینه‌ی Properties یا استفاده از کلیدهای ترکیبی Win + Pause در تمام نسخه‌های ویندوز، به صفحه‌ی مشخصات ویندوز می‌روید و روبه‌روی قسمت System Type می‌توانید اطلاعات ویندوز و معماری پردازنده را مشاهده کنید.

هر دو پنل همچنین مقدار رم نصب‌شده را در بخش Installed RAM نشان می‌دهند. اگر ویندوز ۳۲ بیتی و بیش از چهار گیگابایت رم داشته باشید، با عبارت 4GB usable مواجه خواهید شد.

می‌توانیم ویندوز ۳۲ بیتی را به ۶۴ بیتی ارتقا دهیم؟

معماری پردازنده با سیستم‌عامل شما باید مطابقت داشته باشد؛ پس اگر مطابقت ندارد، ویندوز خود را می‌توانید ارتقا دهید. برای مثال، اگر از نسخه‌ی ۳۲ بیتی ویندوز ۱۰ روی پردازنده‌ی ۶۴ بیتی استفاده می‌کنید، ویندوز خود را به ۶۴ بیت می‌توانید ارتقا دهید. باوجوداین، نسخه‌های ۳۲ بیتی ویندوز نصب‌شده روی پردازنده‌های ۳۲ بیتی ارتقادادنی نیستند. برای ارتقای این سیستم‌ها باید کامپیوتری مبتنی بر پردازنده‌ی ۶۴ بیتی تهیه کنید تا از مزایای آن بتوانید بهره‌مند شوید. هر کامپیوتری که در چند سال اخیر ساخته شده، مطمئنا پردازنده و ویندوز ۶۴ بیتی خواهد داشت.

 

معماری ۶۴ بیتی؛ استانداردی طولانی‌مدت

پردازش و محاسبات ۶۴ بیتی استاندارد جدیدی است؛ اما همیشه این‌طور نبوده است. زمانی‌که ویندوز XP، نسخه‌ی ۶۴ بیتی ارائه داد، موجب سردرگمی فراوان و مشکلات سازگاری شد. بنابراین، تعداد اندکی از مردم از آن استفاده کردند. استفاده از سیستم‌های ۶۴ بیتی تا قبل از عرضه‌ی ویندوز ۷ هنوز فراگیر نشده بود؛ اما امروزه، این معماری به‌عنوان استانداردی برای ویندوز ۱۰ معرفی می‌شود. رم چهارگیگابایتی که در زمان طراحی اولین پردازنده‌ها دورازتصور بود، هنوزهم برای برخی استفاده‌های سبک کارگشا است. با کاهش قیمت قطعات کامپیوتری، به‌ویژه رم، تقریبا اکثر دستگاه‌های پایین‌رده هم با مقدار رم بیش از چهار گیگابایت عرضه می‌شوند. این موضوع سبب منسوخ‌شدن کم‌وبیش کامل سیستم‌های ۳۲ بیتی خواهد شد.

درعوض، توسعه‌دهندگان تمام تمرکزشان را به توسعه‌ی بیش‌ازپیش نرم‌افزارهای مبتنی بر معماری ۶۴ بیت معطوف خواهند کرد که برای مدت بسیار بسیار طولانی به‌عنوان استاندارد تلقی خواهد شد. احتمالا برای مدتی طولانی به مرز ظرفیت رم در سیستم‌های ۶۴ بیتی (۱۶.۸اگزابایت) نخواهیم رسید. فقط تصور کنید با چندین ترابایت رم چه کارهایی می‌توان انجام داد، چه رسد به میلیون‌ها ترابایت!  

 

تفاوت ویندوز اورجینال با غیراورجینال (کرک شده)

بسم الله الرحمن الرحیم

حتما خیلی از شما دوستان یه بار هم شده به این فکر کرده اید که تفاوت ویندوز اورجینال (قانونی) با ویندوز کرک شده (لایسنس تقلبی ) چیست؟ و ای کاش که ویندوز اورجینال داشتم.و اینکه آیا ویندوز اورجینال بهتر از ویندوز کرک شده هست؟ 

اول از همه بگم که کلمه ویندوز اورجینال یک اشتباه هست که در بین عموم دیده میشه؟ در واقع به این ویندوز ، قانونی گفته میشه . چون توسط لایسنس معتبر و خود شرکت مایکروسافت فعال سازی میشه و نه نرم افزار های کرک و ... . 

اصولا در دنیا کاربران به چند دلیل ویندوز قانونی خریداری می کنند که عبارت اند از : 

1- رعایت قانون کپی رایت

---

در کشور هایی که قوانین copy right رعایت میشه و چنین قانونی وجود داره ، کاربران بالاجبار باید ویندوز اورجینال خریداری کنند و استفاده از یه کالایی که متعلق به یه شرکتی هست و امتیازش رو داره به صورت رایگان جرم هست. (که متاسفانه در کشور ما این قانون رعایت نمیشه و اکثرا دیده ایم که زیر پا گذاشته میشه. همنیجا خواهش میکنم از نرم افزار های داخلی که براش زحمت کشیده شده مثل میرعماد ، کلک ، پادویش و ... به صورت رایگان و کرک شده استفاده نکنید و از صاحب اون ، محصول رو به صورت قانونی خریداری کنید . چون این کار از لحاظ قانونی خلاف ، از لحاظ شرعی حرام و از لحاظ اخلاقی شرم آور است و چیزی از دزدی کم ندارد . ولی نرم افزار های خارجی عیبی نداره) 

2- دریافت آپدیت های ویندوز

---

خیلی از کاربران که اینترنت با سرعت بالا دارند و حجم نامحدود (البته لزوما اینطور نیست) ، دریافت آپدیت های ویندوز براشون مهم هست. و تمام آپدیت ها رو دریافت می کنند تا عملکرد ویندوز رو بهبود ببخشند و از مشکلات امنیتی در امان بمانند. (البته ویندوز غیرقانونی رو هم میشه آپدیت کرد ، ولی پیشنهاد نمیشه ) 

3- استفاده از پشتیبانی مایکروسافت

---

بعضی از کاربران هم به منظور استفاده از پشتیبانی مایکروسافت ، برای زمانی که مثلا برای ویندوز مشکلی پیش میاد بتوانند از پشتیبانی فنی مایکروسافت استفاده کنند و تماس بگیرند و مشکل رو رفع کنند. (که البته در ایران خیلی بدرد نمیخوره و پشتیبانی نمیکنند و تحریم هستیم . «اگر شما استفاده کرده اید در نظرات بگید» ) و معمولا هم شرکت های مهم و بزرگ چه داخلی و خارجی که براشون امنیت و کیفیت مهمه و میخواهند از پشتیبانی استفاده کنند ، به صورت قانونی ویندوز رو تهیه می کنند. 

روش های خرید ویندوز قانونی

 

1- خرید فیزیکی

---

شما می توانید ویندوز رو به صورت پکیج فیزیکی از نمایندگی های رسمی و قانونی مایکروسافت خریداری کنید. که همراه این پکیج یه DVD ویندوز ، دفترچه راهنما و شماره لایسنس فعالسازی ویندوز هست . 

2- خرید مجازی

---

شما در این روش فقط از سایت مایکروسافت یا نمایندگی هاش لایسنس فعال سازی رو میخرید و میتونید ویندوز رو از خود سایت مایکروسافت دانلود کنید یا از سایر سایت ها و تنها در هنگام نصب ویندوز این لایسنس رو برای فعال سازی وارد کنید. که این روش کمی قیمتش نسبت به خرید فیزیکی ارزان تر هست.البته ویندوز های اورجینال که به صورت نسخه OEM هستند رو معمولا همه شما دیدید که وقتی مثلا میخواهید یه لپ تاپ بخرید ، خودش ویندوز داره. این ویندوز توسط شرکت سازنده روش نصب شده و اورجینال هست که بهشون OEM گفته میشه و یکبار مصرف هست و اگر ویندوز رو عوض کنید ، دیگه اعتباری نداره. میتونید مطلب آقای نصیری رو هم در خصوص همین مورد به صورت کامل تر مطالعه کنید. 

• مایکروسافت به چه روش هایی محصولاتش را می فروشد ؟

 

تفاوت ویندوز قانونی با کرک شده

---

ویندوز قانونی با ویندوز کرک شده هیچ فرقی نداره جز اینکه ویندوز قانونی با لایسنس قانونی و خریداری شده مایکروسافت فعال میشه و ویندوز غیرقانونی با نرم افزار های قفل شکن فعال میشه. این نرم افزار قفل شکن و اکتیو کننده میاد و یه بخش امنیتی ویندوز که لایسنس رو چک میکنه رو تغییر میده و اون رو غیرفعال میکنه. در واقع این نرم افزار ویندوز رو فریب میده. « واقعا که چقدر دوستان عزیز فی سبیل الله دارند کار می کنند تا ما رایگان از این نرم افزار های استفاده کنیم !! (: » 

تصورات غلطی وجود داره در مورد ویندوز اورجینال که میشه گفت سیاست های خود مایکروسافت هست

---

1. مثلا میگن که سرعت ویندوز اورجینال از کرک شده بیشتره که درست نیست و در واقع بر عکس هست . چون ویندوز اورجینال بررسی های امنیتی ای رو انجام میده که ویندوز کرک شده انجام نمیده و در نتیجه سرعت ویندوز قانونی کمتر هست و معطلی هایی رو ایجاد میکنه.
2. خیلی های فکر می کنند که ویندوز کرک شده ناقص هست . در حالی که کاملا اشتباه هست. ویندوز کرک شده دقیقا همون ویندوز اورجینال هست و تغییری در ساختار ویندوز ایجاد نشده . فقط یک بخش امنیتی ویندوز که لایسنس ویندوز رو چک میکنه رو از کار انداختیم .
3. ویندوز کرک شده هی هنگ میکنه و زود به زود باید ویندوز رو عوض کنیم ، این تصور کاملا اشتباه است . هنگ کردن و خراب شدن ویندوز دست ماست. شما اگه ویندوز اورجینال هم داشته باشید ، روش یه ویروس بریزید خراب میشه ، حالا میخواد اورجینال باشه یا نباشه؟ هنگ کردن ویندوز و مشکلاتش ممکنه به دلیل بد افزار ها یا ایجاد تغییرات در ریجستری در اثر نصب و uninstall کردن نرم افزار های مختلف باشه. خیلی از افراد ویندوزشون رو سال های سالم نگه می دارند و مشکلی هم براش پیش نمیاد . (البته عوض کردن ویندوز از نظر من کار خوبی هم هست و یه کامپیوتر به قول معروف حالش جا میاد و خوبه که هر از چند گاهی مثلا هر یک سال یه بار ویندوزمون رو عوض کنیم . البته نظر من هست)
4. ویندوز کرک شده چون آپدیت نمیشه پس بدرد نمیخوره : ببینید ، آپدیت های ویندوز خیلی هم ضروری نیستند. هر از چند گاهی آپدیت هایی برای درایور های سخت افزاری ، رفع مشکلات فنی ویندوز و مشکلات امنیتی برای ویندوز میاد که خوبه نصب کنید اما ضروری نیستند . که البته ویندوز کرک شده رو هم با نرم افزار هایی که در اینترنت هست می تونید آپدیت کنید و آپدیت هاش رو دریافت کنید و نصب کنید. (اما شخصا پیشنهاد نمی کنم . از build جدید ویندوز استفاده کنید بهتره چون تمام آپدیت ها دَرِش هست)
5. امنیت : امنیت ویندوز اورجینال فقط زمانی بیشتره که شما هر نرم افزاری رو که میخواهید نصب کنید رو بخرید . مثل فتوشاپ ، آفیس ، کورل دراو ، ایلاستریتور و ... . چون معمولا کرک ها مشکلاتی رو در بخش های امنیتی و ریجستری ویندوز بوجود میارند. پس میشه گفت امنیت شون هم با هم فرقی نداره. چون شما اگه بخواهید همه این نرم افزار ها رو قانونی بخرید چندین میلیون تومان باید هزینه کنید که واقعا ارزشی نداره.

 

یکی از عیب های ویندوز اورجینال

---

وقتی شما ویندوز رو به صورت قانونی از خود مایکروسافت یا نمایندگی های رسمی اش خریداری می کنید ، به شما یه license number میده که بعد از نصب ویندوز یا در فرایند نصب باید اون رو برای فعال سازی ویندوز وارد کنید تا ویندوز فعال و اکتیو بشه . این لایسنس در بایوس سیستم شما ثبت میشه و از اون پس فقط و فقط اون لایسنس روی همون سیستم کار میکنه و میتونید به تعداد بی نهایت روی همون سیستم اون ویندوز رو نصب کنید اما نمیشه با اون لایسنس ویندوز رو روی سیتسم دیگه ای مثل لپ تاپ و PC نصب و فعالسازی کرد. 

تو ایران میشه ویندوز اورجینال خرید؟

---

باید بگم که تو ایران نمایندگی رسمی مایکروسافت وجود نداره و تحریم هستیم و مایکروسافت محصولاتش رو به ما نمیفروشه. اگر هم نمایندگی هست احتمالا تقلبی هست یا اگر باشه که نیست ما خبر نداریم. اگر هم بتونید بخرید ، از پشتیبانی اش نمی تونید استفاده کنید.
در کل بگم که تو ایران خرید ویندوز قانونی و نرم افزار های قانونی که خارجی هستند یه کار کاملا بی معنی و بیهوده هست. اگر هم میخواهید که عذاب وجدان نگیرید میتونید از سیستم عامل های رایگان مثل لینوکس استفاده کنید. (اما ویندوز یه چیز دیگَس) امیدوارم استفاده کرده باشید و مفید بوده باشه. 

تفاوت نسخه های ویندوز 10

ویندوز ۱۰، بر طبق اعلام خود مایکروسافت، آخرین نسخه از سیستم عامل ویندوز است. اما همین ویندوز ۱۰ چندین و چند نسخه دارد که هر یک می توانند برای قشری از افراد مفید و کاربردی باشند. آن چه که در این نوشته خواهید خواند معرفی نسخه های ویندوز ۱۰ و دلایل عرضه ی آن ها از سوی مایکروسافت است. با گویا آی تی همراه باشید.

 

 

۱- نسخه Windows 10 Home

تا حدودی می توان گفت که نسخه ی Home نسخه ی پایه ی ویندوز ۱۰ است. در واقع به هنگام خرید یک لپتاپ جدید به احتمال زیاد نسخه ی Home ویندوز ۱۰ بر روی آن نصب است. چنان که از نام این نسخه برمی آید، این نسخه از قابلیت های مورد نیاز برای یک کاربر خانگی برخوردار می باشد، قابلیت های همچون استور، کورتانا، ارتباط با ایکس باکس و ساپورت لمس و تبلت ها.

 

۲- نسخه Windows 10 Pro:

نسخه Pro از ویندوز ۱۰ علاوه بر تمامی ویژگی های نسخه ی  Home از برخی ویژگی ها و قابلیت ها برای کاربران حرفه ای تر برخوردار است. افزون بر این، این نسخه برای کسب و کارها نیز مناسب تر از نسخه ی Home است و سبب همین است که اکثریت کسب و کارها بر روی دستگاه های خود نسخه ی Pro را نصب می کنند. این نسخه از قیمت بیشتری به نسبت نسخه ی Home برخوردار است اما در عین حال هر یک از کاربران می توانند با هزینه ی ۹۹ دلار، نسخه ی Home ویندوز ۱۰ خود را به نسخه ی Pro ارتقا دهند.

فارغ از موارد فوق، نکته ای که وجود دارد این است که این نسخه آن چنان قابلیت کاربردی و مفیدی برای کاربران معمولی ندارد و بهتر بگوییم ارتقاء نسخه ی Home به Pro با صرف هزینه ای حدود ۱۰۰ دلار نمی ارزد. همچنین برخی از قابلیت های نسخه ی  Pro را می توان با استفاده از برخی ابزارها در نسخه ی Home  به همراه داشت. فی المثل، می توان  از طریق نرم افزار TeamViewer قابلیت های Remote Desktop را به همراه داشت و یا از طریق VeraCrypt قابلیت های BitLocker را در اختیار داشت.

 

۳- نسخه Windows 10 S:

نسخه ی S در واقع یکی از جدیدترین نسخه های افزوده شده به ویندوز ۱۰ است. این نسخه، به مثابه ی یک نسخه ی مختصر و مفید، از برخی ویژگی های متمایز و منحصر به فرد برخوردار است. فی المثل در این نسخه از ویندوز ۱۰ کاربر تنها بایستی نرم افزارها را از راه ویندوز استور نصب کند، یا مثلاً کاربر فقط بایستی از موتور جستجوی بینگ استفاده کند و نه سایر موتورهای جستجو.

با وجود آن که می توان با پرداخت ۵۰ دلار، نسخه ی S را به نسخه ی Pro ارتقا داد اما به نظر می رسد که این کار برای کاربران معمولی ضرورتی ندارد.

 

۴- نسخه Windows 10 Enterprise:

این نسخه از ویندوز ۱۰ در واقع بیشتر برای کسب و کارهای بزرگ کاربرد دارد. یکی از کلیدی ترین ویژگی های نسخه ی Enterprise ویژگی Direct Acces می باشد. این ویژگی این امکان را به کارمندان در تمامی نقاط می دهد که بتوانند به یک شبکه داخلی امن در داخل شبکه اتصال پیدا کنند.

ویژگی کلیدی دیگری که در نسخه ی Enterprise وجود دارد ویژگی AppLocker می باشد. این ویژگی امکان بستن دسترسی دیگران به برخی برنامه های خاص را به ادمین می دهد.

در آخر باری دیگر گفتنی است که نسخه ی Enterprise برای کسب و کارهای بزرگ مناسب است، همانطور که نسخه ی Pro نسخه ای مناسب برای کسب و کارهای کوچک است.

 

۵- نسخه Windows 10 Education:

نسخه ی Eduction از همه ی قابلیت های نسخه ی Enterprise برخوردار است. افزون بر این، اگر کورتانا در نسخه هایی که تاکنون آن ها را معرفی کرده ایم به صورت پیش فرض غیر فعال است در نسخه ی Education به صورت پیش فرض فعال است.

در واقع، از آن جا که این نسخه اختصاصاً برای آموزش ارائه گردیده، برخی پیشنهادها و ترفندها که در اغلب مواقع توسط خودِ ویندوز نمایش داده می شوند، در این نسخه غیر فعال هستند.

اما سوایِ این موارد، مهم ترین مزیتی که نسخه ی Education به نسبت نسخه ی Enterprise دارد، قیمت پایین تر آن است.

در آخر ذکر این نکته به عنوان یکی دیگر از نقاط مثبت نسخه ی Education لازم است که برای دسترسی به نسخه ی Enterprise  یا بایستی آن را به طور مستقیم خریداری کنید یا باید حتماً نسخه ی Pro را به این نسخه ارتقا دهید. اما نسخه ی Education این گونه نیست. می توان به راحتی نسخه ی ارزان قیمت  Home را به نسخه ی Education ارتقا داد.

 

۶- نسخه Windows 10 Pro Education:

این نسخه یکی دیگر از نسخه های متعدد ویندوز ۱۰ است. چنان که از نام نسخه پیداست، این نسخه نسخه ی پیشرفته ی نسخه ی Education  بوده و تا حدودی هم به نسخه ی Pro شباهت دارد. به جرأت می توان گفت که مهم ترین تفاوت این نسخه با نسخه ی پیشین در این است که این نسخه به صورت پیش فرض بر روی دستگاه هایی که در طرح آموزشی K-12 مورد خریداری واقع شده اند، نصب شده است. در حقیقت نسخه ی Pro Education نیاز مدارس به تهیه ی لیسانس چند کاربره را رفع می کند. افزون بر این مدارسی که از نیروی متخصص آی تی برخوردار نیستند می توانند از این نسخه استفاده کنند.

نکته ای که ذکر آن لازم می نماید این است که در هر دو نسخه ی فوق، یعنی هر دو نسخه ی آموزشی، یک نرم افزار با نام Set Up School PCs موجود است که امکان ایجاد یک ایمیج استاندارد از ویندوز را برای ادمین فراهم می کند. در واقع این نرم افزار برخی گزینه ها همچون حذف برنامه های جانبی، امکان اتصال به شبکه مدرسه به شکل اتوماتیک و تنظیم بخش آپدیت ویندوز جهت ریست نشدن کامپیوتر در ساعات کاری مدرسه را در اختیار ادمین قرار می دهد.

 

۷- نسخه Windows 10 Mobile:

پلتفرم موبایل مایکروسافت Windows 10 Mobile نام دارد. این نسخه به کاربران اجازه ی دسترسی به نرم افزارهای استور نسخه ی دسکتاپ ویندوز ۱۰ را داده و افزون بر این به واسطه ی آن کاربران می توانند با اتصال گوشی های هوشمند خود به نمایشگری با ابعاد بزرگ، از گوشی خود همچون یک کامپیوتر شخصی استفاده کنند. البته با وجود آن که بهبودها و پیشرفت هایی در این نسخه به نسبت نسخه ی ویندوز فون ۸٫۱ صورت گرفته است ولی در عین حال هنوز هم ویندوز فون به نسبت اندروید و آی او اس از کاربران کمتری برخوردار است.

 

۸- نسخه Windows 10 Mobile Enterprise:

نسخه ی  Mobile Enterprise برای ویندوز فون همان کاری را انجام می دهد که نسخه ی Enterprise  برای دسکتاپ. بنابراین کسانی که مشغول به کار در کسب و کار های بزرگ هستند می توانند از این نسخه به عنوان نسخه ی ویندوز فون خود استفاده کنند.

 

۹- نسخه Windows 10 IoT:

نسخه ی IoT نسخه ی اینترنت اشیاء ویندوز ۱۰ است. چنان که می دانید اینترنت اشیاء موجب برقراری اتصالات اینترنتی به اشیای پیرامون می شود و این نسخه از ویندوز نیز در راستای همین فعالیت، امکان برقراری ارتباط میان کاربران و اشیاء را فراهم آورده است. قابلیت خوب این نسخه نصب راحت آن بر روی دستگاه هایی است که از سخت افزاری آن چنان قوی برخوردار نیستند.

 

۱۰- نسخه Windows 10 Team:

نسخه ی Team نسخه ای است برای هماهنگی با تخته های هوشمند مایکروسافت. در واقع نسخه ی تیم یک نسخه ی اختصاصی برای مصارف تجاری می باشد. این نسخه، بر پایه ی نسخه ی Enterprise بوده ولی برخوردار از بعضی قابلیت های منحصر به فرد است. این نسخه که رابط کاربری اش جهت استفاده از صفحه نمایش های لمسی بزرگ ارائه شده، این امکان را برای کارمندان فراهم می سازد که به مثابه ی یک کاربر سطح پایین بتوانند بدون لاگین شدن در اکانتی خاص از ویندوز استفاده کنند. گفتنی است که به هنگام اتمام کار با نمایشگر، سیستم می تواند به شکل اتوماتیک اطلاعات ایجاد شده را حذف کند. البته امکان ذخیره ی این اطلاعات در وان درایو نیز وجود دارد. در آخر اینکه در این نسخه نیز همچون نسخه ی S، امکان نصب تمامی برنامه های دسکتاپ وجود ندارد.

 

۱۱- نسخه Windows 10 Pro for Workstation:

با وجود آن که تاکنون ۱۰ نسخه از ویندوز ۱۰ را معرفی کرده ایم، اما باز هم ممکن است هیچ یک از نسخه های بالا برای برخی از افراد کاربردی نباشند. اما مایکروسافت فکر اینجای کار را نیز کرده. این کمپانی با عرضه ی Windows 10 Pro for Workstation نسخه ای برای کامپیوترهای سطح بالا فراهم کرده است.

مایکروسافت سعی کرده که در این نسخه روند پردازش اطلاعات بسیار حجیم و زیاد را سریع تر و روان تر گرداند. آن چنان که خودِ مایکروسافت می گوید، این نسخه موجب افزایش سرعت انتقال داده ها شده و می تواند از حافظه رم شش ترابایتی نیز پشتیبانی کند. البته هنوز این نسخه ارائه نشده و قرار است به زودی ارائه گردد.

البته احتمال این که نسخه های جدیدی به این فهرست اضافه شوند و یا نسخه های بی کاربرد و یا کم کاربردی از آن ها حذف شوند نیز وجود دارد. در ادامه، خلاصه ای از آن چه که گفته شد را خواهید خواند.

 

خلاصه:

• نسخه Home: نسخه ی استاندارد جهت رفع نیازهای کاربران معمولی و خانگی.
• نسخه Pro: نسخه ای پیشرفته تر از نسخه Home جهت استفاده در کسب و کارهای کوچک
• نسخه S: نسخه ای مختصر و مفید.
• نسخه Enterprise: مفید برای کسب و کارهای بزرگ.
• نسخه Education: بر پایه ی Enterprise اما مختصِ محیط های آموزشی، و البته دارای قیمتی کمتر.
• نسخه Eucation Pro: نسخه ای آموزشی بر پایه ی نسخه ی Pro و نصب شده به طور پیش فرض بر روی برخی کامپیوترهای شخصی در مدارس که در طرح های تخفیف خریداری شده است.
• نسخه Mobile: نسخه ای مختصِ گوشی های هوشمند
• نسخه Mobile Enterprise: نسخه ای برای کسب و کارهای بزرگ جهت مدیریت دستگاه های هوشمند کارکنان
• نسخه IoT: نسخه ای کم حجم و سبک جهت استفاده در دستگاه های با سخت افزار پایین و نه چندان قوی
• نسخه Team: نسخه ای مختص تخته های هوشمند
• نسخه Pro for Workstation: نسخه ای مختص پردازش اطلاعات حجیم

مقایسه حافظه ی ذخیره سازی SSD و HDD

آیا می خواهید ابزار ذخیره‌سازی شما ارزان و دارای حجم زیاد باشد یا پرسرعت و امن؟ در این مقاله چگونگی انتخاب بین SSD و HDD را بررسی می‌کنیم.

تا همین چند سال پیش، خریداران کامپیوتر حق انتخاب بسیار کمی در تجهیزات ذخیره‌سازی برای کامپیوتر‌ها داشتند. اگر شما یک دستگاه کاملا قابل حمل خریداری می‌کردید، به احتمال زیاد درایو اصلی آن از نوع SSD بود. سایر کامپیوترهای دسکتاپ و لپ‌تاپ از HDD استفاده می‌کردند. حال شما می‌توانید اکثر سیستم‌ها را توسط HDD یا SSD یا ترکیبی از هر دوی آن‌ها پیکربندی کنید. ولی مسئله‌ی مهم، انتخاب است. در این مقاله به بررسی SSD و HDD خواهیم پرداخت و مزایا و معایب هر کدام را تشریح خواهیم کرد تا به انتخاب شما کمکی کرده باشیم.

 

 

توضیحی در مورد SSD و HDD

هارددیسک‌های مرسوم که حرکت چرخشی دارند، به‌عنوان یک ابزار ذخیره‌سازی دائمی برای کامپیوترها مطرح هستند. ابزار ذخیره‌سازی دائمی به این معنی است که با قطع جریان برق، اطلاعات ذخیره‌شده از بین نمی‌روند. در نقطه مقابل، رم یک حافظه‌ی غیر دائمی یا موقت است و با قطع جریان برق، اطلاعات آن از بین می‌رود. هارددیسک اساسا یک پلاتر فلزی با پوشش مغناطیسی است و وظیفه‌ی آن ذخیره کردن داده‌ی مورد علاقه‌ی شما است؛ چه این داده گزارش آب و هوای قرن پیش باشد، چه یک کپی با کیفیت بالا از سه‌گانه‌ی ارباب حلقه‌ها یا موسیقی‌های مورد علاقه‌ی شما، هارددیسک این کار را برای شما انجام می‌دهد. زمانی که پلاتر در حال چرخیدن است، هد خواندن و نوشتن در هارددیسک توسط یک بازو به داده‌ی مورد نظر شما دسترسی پیدا می‌کند.

 

از نظر عملکرد، یک SSD قادر به انجام تمام کارهایی است که یک هارددیسک انجام می‌دهد. اما به جای اینکه داده روی دیسک مغناطیسی ذخیره شود، روی حافظه‌های فلش متصل به هم ذخیره می‌شود. این حافظه‌ها به نوعی طراحی شده‌اند که حتی با قطع جریان برق، اطلاعات ‌آن‌ها از بین نمی‌رود. این تراشه‌ها می‌توانند به‌طور مستقیم بهمادربورد (همانند لپ‌تاپ‌های کوچک و قابل حمل)، توسط درگاه PCI Express (در برخی از ورک‌استیشن‌های حرفه‌ای و سیستم‌های کامپیوتری رده بالا) یا به‌صورت باکس‌های شکیل و با استفاده از درگاه‌های موجود به سیستم دسکتاپ یا لپ‌تاپ متصل شوند. این حافظه‌های فلش کمی با حافظه‌های فلش معمولی و بندانگشتی که توسط درگاه یو‌اس‌بی به کامپیوتر وصل می‌شوند، متفاوت هستند. SSD-ها معمولا پر سرعت‌تر و قابل اعتمادتر و در نتیجه، گران‌تر از حافظه‌های فلش بندانگشتی هستند.

شایان ذکر است که در این مقاله، روی سخن ما با ابزار ذخیره‌سازی اصلی سیستم است. ولی تقریبا تمامی موارد گفته‌شده، قابل تعمیم به درایوهای اکسترنال نیز هستند. درایو‌های اکسترنال در ابعاد بزرگ برای دسکتاپ‌ها و در ابعاد کوچک برای لپ‌تاپ‌ها موجود هستند و SSD-ها به تدریج بخش بزرگی از این بازار را در سیطره‌ی خود قرار می‌دهند.

تاریخچه‌ی SSD و HDD

فناوری هارددیسک نسبتا قدیمی است (از نظر تاریخچه‌ی کامپیوتر). تصاویری از هارددیسک IBM 350 RAMAC در سال ۱۹۵۶ موجود است که در آن از ۵۰ پلاتر ۲۴ اینچی برای ساخت حافظه‌ای با حجم ۳.۷۵ مگابایت در فضایی به بزرگی ۲ عدد یخچال استفاده شده بود. امروزه این حجم معادل یک فایل MP3 با کیفیت ۱۲۸ کیلوبیت بر ثانیه است. RAMAC 350 محدود به استفاده‌های دولتی و صنعتی بود و در سال ۱۹۶۹ منسوخ شد. در اوایل دهه‌ی ۱۹۸۰، اندازه‌ی استاندارد ۵.۲۵ اینچ برای هارددیسک استفاده می‌شد و بعد از آن جای خود را به هارددیسک‌های ۳.۵ اینچی برای دسکتاپ و ۲.۵ اینچی برای لپ‌تاپ داد. کابل رابط داخلی به مرور زمان از نوع سریال به IDE (که اکنون Parallel ATA یا PATA نامیده می شود) و سپس به SCSI و Serial ATAا(SATA) تغییر یافت. ولی اساس کار همه‌ی آن‌ها یکی بوده است: هارددیسک را با استفاده از کابل به مادربورد وصل کنید و سپس می‌توانید داده را پردازش کنید! درایوهای ۲.۵ و ۳.۵ اینچی عمدتا از رابط ساتا استفاده می‌کنند (حداقل روی بیشتر کامپیوترهای دسکتاپ و مک‌ها) در حالی که SSD-های پرسرعت از رابط سریع‌تری با نام PCIe استفاده می‌کنند. ظرفیت رسانه‌های ذخیره‌سازی از چند مگابایت به چند ترابایت افزایش یافته است که نشان‌دهنده بیش از ۱ میلیون برابر افزایش در ظرفیت است. ظرفیت هارددیسک‌های ۳.۵ اینچی فعلی تا ۱۰ ترابایت نیز می‌رسد، در حالی که هاردهای ۲.۵ اینچی تا ۴ ترابایت ظرفیت دارند.

SSD تاریخچه‌ی بسیار کوتاه‌تری دارد. در سال‌های دور فناوری‌هایی مانند حافظه‌ی فلش حبابی معرفی شد و در انتهای دهه‌ی ۱۹۸۰ محو شد. حافظه‌های فلش کنونی، حالت منطقی ایده‌ی قبلی است که نیاز به نیروی برق ثابتی برای حفظ اطلاعات موجود ندارند. درایوهایی که اکنون آن را با نام SSD می‌شناسیم، در انتهای دهه‌ی ۲۰۰۰ کار خود را شروع کردند. در سال ۲۰۰۷، OLPC XO-1 از یک ۱ گیگابایت و ایسوس Eee PC ۷۰۰ از ۲ گیگابایت SSD به‌عنوان ابزار ذخیره‌سازی اصلی استفاده کرده بود. تراشه‌های SSD در مدل‌های رده پایین XO-1 و  Eee PC به‌طور مستقیم به مادربورد وصل شده بود. بعد از اینکه لپ‌تاپ‌ها و سایر دستگا‌ه‌های پرتابل بهبود یافتند، از SSD-هایی با حجم بیشتر بهره بردند تا بالاخره با استاندارد ۲.۵ اینچی ارائه شدند. این استاندارد باعث شد که بتوان به‌راحتی یک هارد درایو ۲.۵ اینچی را خارج و به جای آن از SSD استفاده کرد. شکل‌های دیگری از SSD مانند mSATA Mini PCIe SSD و M.2 SSD به‌صورت ساتا و PCIe ظهور کردند. همچنین SSD-هایی به شکل DIMM نیز در مک بوک ایر ومک بوک پروی اپل استفاده شدند؛ ولی امروزه اکثر SSD-ها از همان فرمت استاندارد ۲.۵ اینچی استفاده می‌کنند. حداکثر حجم حافظه‌های SSD با استاندارد ۲.۵ اینچی، به ۴ ترابایت می‌رسد؛ ولی سیگیت در سال ۲۰۱۶، ورژن ۶۰ ترابایتی آن را برای سیستم‌های سازمانی مانند سرورها ارائه کرده است.

 

مزایا و معایب

SSD و HDD هر دو کار مشابهی انجام می‌دهند؛ سیستم شما را بوت می‌کنند و برنامه‌ها و فایل‌های شخصی شما را ذخیره می‌کنند. ولی هر کدام از این دو ابزار ذخیره‌سازی، ویژگی‌های خاص خود را دارند. در ادامه به بررسی تفاوت‌ها می‌پردازیم و دلایل انتخاب یکی از آن‌ها را توضیح خواهیم داد.

قیمت

SSD-ها قیمت بیشتری با در نظر گرفتن معیار دلار برای هر گیگابایت دارند. یک هارددیسک اینترنال با ظرفیت ۱ ترابایت حدود ۴۰ الی ۵۰ دلار قیمت دارد؛ در حالی که یک SSD با ظرفیت مشابه، قیمتی در حدود ۲۵۰ دلار دارد. با معیار دلار به ازای هر گیگابایت، هر گیگابایت فضا روی هارد دیسک ۴ الی ۵ سنت هزینه در بر دارد؛ در حالی که این هزینه برای SSD، حدود ۲۵ سنت برای هر گیگابایت است. از آن‌جایی که هارددیسک‌ها از فناوری قدیمی‌ و جاافتاده‌تری استفاده می‌کنند، هزینه‌ی کمتری به شما تحمیل  خواهند کرد. هزینه‌ی اضافه برای SSD ممکن است مبلغ کل سیستم را از بودجه‌ی مورد نظرتان بالاتر ببرد.

مقاله‌های مرتبط:

• چگونه ویندوز را از HDD به SSD انتقال دهیم؟
• HDD پا به پای SSD در رقابت سرعت: با فناوری HyperDuo آشنا شوید
• ۵ علامتی که نشان از معیوب شدن SSD دارد

حداکثر ظرفیت و ظرفیت‌های رایج

با اینکه SSD-هایی که برای کاربران ارائه می‌شود، تا ۴ترابایت حجم دارند، ولی حافظه‌هایی با این حجم قیمت بسیار بالایی دارند. ظرفیت رایج مورد استفاده ۵۰۰ گیگابایت یا ۱ ترابایت به‌عنوان درایو ذخیره‌سازی اصلی است. در سیستم‌های رده پایین که هزینه‌ حائز اهمیت است، معمولا از حجم ۱۲۸ گیگابایت استفاده می‌شود. ظرفیت رایچ برای کاربران مالتی‌مدیا بیشتر و ۱ الی ۴ ترابایت در سیستم‌های رده بالا است. ممکن است ابزارهای ذخیره‌سازی ابری برای ذخیره و به اشتراک گذاری فایل‌ها بین گوشی، تبلت و کامپیوتر شخصی مناسب باشند؛ اما خرید ابزار ذخیره‌سازی شخصی هزینه‌ی کمتری در بر دارد و فقط لازم است یک‌بار آن را بخرید.

سرعت

سرعت بخشی است که SSD در آن می‌درخشد! سیستم عاملی که روی SSD نصب شده باشد، معمولا در عرض چند ثانیه بالا می‌آید. هارددیسک برای رسیدن به حداکثر سرعت نیاز به زمان دارد و حتی در بالاترین سرعت خود، با سرعت پایین‌تری نسبت به رقیب مشغول انجام کارهای کاربر است. کامپیوترهایی که از SSD استفاده می‌کنند، با سرعت بالاتری بوت می‌شوند، برنامه‌ها را با سرعت بالاتری اجرا می‌کنند و فایل‌ها را با سرعت بیشتری جابه‌جا می‌کنند. با توجه به نحوه‌ی کاربرد شما، میزان سرعت سیستم شما می‌تواند عامل تعیین‌کننده در موفقیت یا شکست‌های شما باشد.

قطعه‌ قطعه شدن

با توجه با این که هارددیسک از سطوح چرخشی برای دستیابی به اطلاعات استفاده می‌کند، بهترین کارایی‌ آن زمانی است که فایل‌‌ بزرگی در بلاک‌هایی که مجاور هم هستند قرار گیرد. در این حالت هدر می‌تواند عملیات خواندن را با یک حرکت مداوم آغاز کند و خاتمه دهد. وقتی هارددیسک به پر شدن نزدیک می‌شود، ممکن است یک فایل بزرگ در مکان‌های مختلفی به‌صورت پراکنده ذخیره شود. به این پدیده قطعه‌قطعه شدن می‌گویند. با این که الگوریتم‌های خواندن و نوشتن در طول سال‌ها بهبود یافته، اما هارددیسک‌ها هنوز هم ممکن است دچار پدیده‌ی قطعه‌قطعه شدن شوند. در حالی که SSD با توجه به ساختاری که دارد دچار این پدیده نمی‌شود و این یک دلیل برای سرعت ذاتی بیشتر SSD-ها است.

طول عمر

SSD بخش مکانیکی ندارد؛ بنابراین هنگام بروز اتفاقاتی مانند ضربه خوردن یا افتادن لپ‌تاپ، احتمال سالم ماندن داده بیشتر است. بیشتر هارددیسک‌ها هنگام خاموشی، هد خواندن و نوشتن را با فاصله از پلاتر نگه می‌دارند؛ ولی هنگام کار، هد تنها چند نانومتر با پلاتر فاصله دارد. حتی هنگام خاموشی نیز این فاصله هنگام برخوردهای شدید دردی را دوا نمی‌کند. اگر شما روی تجهیزات خود حساس هستید، خرید SSD پیشنهاد می‌شود.

در دسترس بودن

هارد درایو‌ها روی سیستم‌های قدیمی یا سیستم‌هایی با بودجه‌ی پایین، به وفور مشاهده می‌شوند. اما SSD در لپ‌تاپ‌های جدیدتر پراستفاده‌تر هستند. با این حال لیست محصولات هارددیسک‌های شرکت‌هایی مانندسامسونگ، توشیبا، هیتاچی، سیگیت و وسترن دیجیتال قابل توجه‌تر از SSD-ها هستند. برای کامپیوترهای دسکتاپ مک و ویندوز، حداقل تا چند سال آینده، هارد درایوهای اینترنال به‌طور کامل حذف نخواهند شد. خط تولید مدل‌های مختلف SSD در حال افزایش است و در لپ‌تاپ‌های نازک به جای هارد درایو از SSD-هایی با ظرفیت ۲۵۶ یا ۵۱۲ گیگابایت استفاده می‌شود.

فاکتورهای اندازه و شکل 

از آنجایی که هارددیسک‌ها دارای یک قسمت چرخشی هستند، محدودیت‌هایی در اندازه‌ی آن‌ها وجود دارد. یک حرکت نو‌آورانه برای تولید هارددیسک‌ها در اندازه‌ی ۱.۸ اینچی وجود داشت؛ ولی این نو‌آوری در حجم ۳۲۰ گیگابایت متوقف شد؛ چرا که سازندگان فبلت و گوشی‌های هوشمند از حافظه‌های فلش در محصولات خود استفاده کردند. SSD چنین محدودیتی ندارد؛ بنابراین در طول زمان حیات خود می‌تواند کوچک‌تر شود. SSD-های لپ‌تاپ سایزی ۲.۵ اینچی دارند ولی این فقط یک استاندارد برای راحتی است. با نازکتر شدن لپ‌تاپ‌ها و تبدیل شدن تبلت به انتخاب اول برای وب‌گردی، SSD-ها آماده تطبیق خود با بازار پرتلاطم محصولات جدید هستند.

نویز

حتی کم سر‌و‌صداترین هارددیسک‌ها هم هنگام کار یا حرکت بازوی خواندن و نوشتن، صدایی از خود تولید می‌کنند، مخصوصا اگر هارد قدیمی باشد یا روی شاسی فلزی سوار شده باشد، این سر وصدا بیشتر می‌شود. هر چه هارددیسک سرعت بیشتری داشته باشد، نویز آن بیشتر خواهد بود. در سوی مقابل SSD-ها قرار دارند و به دلیل این که بخش مکانیکی ندارند، هیچ نویزی تولید نمی‌کنند.

توان مصرفی

چون SSD بخش مکانیکی ندارد و نیازی به چرخش و حرکت بازو نیست، بنابراین انرژی مصرفی SSD، توسط اصطکاک یا نویز هدر نمی‌شود و آن‌ را کارآمدتر جلوه می‌دهد. پس در صورت استفاده از SSD روی سرور یا سیستم دسکتاپ، توان مصرفی کمتری خواهید داشت. اگر از SSD روی لپ‌تاپ یا تبلت استفاده کنید، عمر باتری بیشتری نصیبتان می‌شود.

نتیجه‌گیری

ظرفیت، قیمت و در دسترس بودن مواردی است که هارددیسک‌ها در آن برنده‌اند. اما اگر فاکتورهایی مانند سرعت، پایداری، شکل، نویز و عدم وجود پدیده‌ی قطعه‌قطعه شدن برای شما مهم باشد، سراغ SSD بروید. اگر قیمت و ظرفیت برایتان مهم نیست، SSD برنده‌ی مطلق است.

درست است که از نظر طول عمر، SSD-ها تعداد دفعات محدودی برای خواندن و نوشتن در هر سلول دارند؛ اما با استفاده از فناوری تریم، سیکل‌های خواندن و نوشتن بهینه می‌شوند و ۶ سال طول می‌کشد تا شما با ارورهای سفت و سختی هنگام خواندن و نوشتن برخورد کنید. اگر از این نظر نگران هستید، می‌توانید وضعیت سلامت SSD را با استفاده از اطلاعات S.M.A.R.T چک کنید (مشابه همین کار را برای هارددیسک نیز می‌توان انجام داد)؛ اگر درایو شما به انتهای عمرش نزدیک باشد، با استفاده از این اطلاعات می‌توانید از آن باخبر شوید. چون هارددیسک دارای بخش مکانیکی است، بالاخره پس از استفاده‌ی زیاد از کار خواهد افتاد، این در حالی است که هر گونه ضربه‌ی شدید یا حتی تکان خوردن هنگام کار می‌تواند باعث پایان عمرش شود.

انتخاب ابزار ذخیره‌سازی مناسب 

SSD برای شما مناسب است یا HDD؟ بخش‌بندی زیر شما را در این انتخاب یاری می‌کند.

HDD

• کاربران چند‌رسانه‌ای یا دانلودکنندگان فایل‌‌های حجیم: این کاربران نیازمند حجم بالایی از ابزارهای ذخیره‌سازی با قیمت ارزان هستند. بنابراین انتخاب اول آن‌ها HDD است.
• خریدارانی که بودجه‌ی محدودی دارند: کسانی که نیازمند فضای ذخیره‌سازی با قیمت پایینی هستند، بالطبع باید سراغ هارددیسک بروند.
• کارهای مهندسی و گرافیکی سنگین: ویرایش‌گران عکس و ویدئو با حجم بالایی از فایل‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. بنابراین خرید یک هارددیسک ۱ ترابایتی برای آن‌ها بسیار به صرفه‌تر از خرید SSD با ۵۰۰ گیابایت حجم خواهد بود.
• کاربران عمومی: کاربران عمومی که دوست دارند فایل‌های مدیای خود را دانلود و مشاهده کنند، بهتر است از هارددیسک استفاده کنند. ولی اگر فیلم‌ها و موزیک‌هایتان را به‌صورت استریم مشاهده می‌کنید، خرید SSD با ظرفیت کمتر و قیمت مشابه تجربه‌ی بهتری برای شما خلق می‌کند.

SSD

• کسانی که عمرشان در جاده‌ها می‌گذرد: افرادی که لپ‌تاپشان را داخل کیف می‌گذارند و دائما در حال استفاده از آن و همچنین نیازمند کمی امنیت بیشتر هستند، بهتر است از SSD استفاده کنند.
• تشنگان سرعت:  اگر می‌خواهید با سرعت بالا کارهایتان را انجام دهید و سیستمتان به محض روشن شدن بالا بیاید، پس سر کیسه را شل کنید و سراغ SSD بروید یا برای حجم بیشتر از یک HDD به‌عنوان مکمل در کنار SSD استفاده کنید.
• کارهای مهندسی و گرافیکی سنگین: در بالا گفتیم که این کاربران سراغ HDD بروند. ولی اگر سرعت اجرای برنامه برای شما مهم است، می‌توانید از SSD و HDD در کنار یکدیگر استفاده کنید. برنامه را روی SSD اجرا کنید و خروجی آن را به HDD انتقال دهید.
• آهنگسازان و موزیسین‌های حرفه‌ای: اگر در حال ضبط موسیقی در استودیو هستید و نمی‌خواهید صدای طنین‌انداز هارددیسک روی موسیقی شما شنیده شود، سراغ SSD بروید.

درایو‌های ترکیبی و سیستم‌های دوال درایو

در اواسط دهه‌ی ۲۰۰۰، شرکت‌های سازنده‌ی هارددرایو مانند سامسونگ و سیگیت، به این نتیجه رسیدند که اگر از مقداری حافظه‌ی فلش به‌عنوان بافر برای هارددیسک استفاده کنند، سرعت هارد‌دیسک را بالا خواهند برد و می‌توانند یک هارددیسک با ظرفیت بالا و سرعت زیاد و با کمی قیمت بالاتر از هارددیسک‌های معمولی داشته باشند. برای فایل‌ها و داده‌هایی که زیاد مورد استفاده واقع می‌شوند، حافظه‌ی فلش به‌عنوان بافر عمل می‌کند و شما توانایی اجرا و بوت سریع برنامه‌ها را دارید. با این حال درایوهای ترکیبی روی کاغذ فوق‌العاده به نظر می‌رسند ولی در عمل، قیمت بالا و پیچیدگی‌های پیاده‌سازی بیشتری از هاردهای معمولی دارند. این درایوهابیشتر برای کسانی که مدام از لپ‌تاپشان استفاده می‌کنند و نیاز به فضای ذخیره‌سازی زیاد و سرعت بوت کم دارند، کاربرد دارد. با این که درایو‌ ترکیبی محصولی بین SSD و HDD است، نتوانسته جای هیچ یک از آن‌ها را پر کند.

در سیستم دوال درایو، از یک SSD به‌عنوان درایو اصلی (درایو C) برای نصب ویندوز و برنامه‌های اصلی استفاده می‌شود و سایر درایو‌ها (D یا E) روی هارد معمولی قرار می‌گیرند. این کار در تئوری خوب به نظر می‌رسد؛ ولی فضای درایو اصلی به دلیل محدودیت‌های فضا نباید آنقدر کوچک در نظر گرفته شود که دست و پای کاربر را ببندد. مثلا حجم ۱۶ گیگابایت شاید برای نصب ویندوز کافی باشد؛ ولی نرم‌افزارهای کاربردی جای بسیار کمی برای نصب دارند و برخی از برنامه‌ها نیز فقط در درایو اصلی نصب می‌شوند. حداقل اندازه‌ای که برای نصب سیستم‌عامل و نرم‌افزارهای مهم مناسب باشد، ۱۲۰ یا ۱۲۸ گیگابایت است، البته حجم ۲۵۶ و بیشتر ایده‌آل خواهد بود. از سوی دیگر سیستم مورد استفاده باید فضای فیزیکی کافی برای نصب دو درایو داشته باشد.

SSD و هارددیسک می‌تواند توسط فناوری‌هایی مانند فناوری پاسخ گویی هوشمند اینتل (SRT) با هم ادغام شوند. این روش همانند درایو ترکیبی است، با این تفاوت که از دو درایو جداگانه استفاده می‌کنید. در این روش SSD به‌عنوان کش عمل می‌کند و سرعت بوت و اجرای برنامه‌ها را بالا می‌برد. همانند درایو ترکیبی در این روش نیز دسترسی به SSD امکان‌پذیر نیست. در استفاده از این روش SSD می تواند حجم ۱۶ گیگابایتی نیز داشته باشد؛ زیرا شما مستقیما سیستم عامل و برنامه‌ها را روی SSD نصب نمی‌کنید و این فناوری با ادغام دو درایو و استفاده از SSD به‌عنوان کش، سرعت سیستم را بالا می‌برد. برای استفاده از این فناوری باز هم نیازمند فضا برای نصب دو درایو هستید، علاوه بر این مادربورد نیز باید از SRT پشتیبانی کند.

ابزار ذخیره‌سازی در آینده چه خواهد بود؟

با وجود ابزارهای ذخیره‌سازی اشتراکی ابری، معلوم نیست SSD بتواند در آینده به‌طور کامل جای هارددرایو را بگیرد. قیمت SSD رفته رفته در حال کاهش است؛ ولی با این حال قیمت‌ آن قابل مقایسه با ترابایت‌ها فضای ذخیره‌سازی هارددیسک نیست. با این حال فضای ذخیره‌سازی ابری رایگان نیست و هر مدت زمانی که از آن استفاده می‌کنید باید بهای آن را بپردازید. در ضمن تا زمانی که اینترنت بی‌سیم در همه جا، چه در هواپیما و چه در بیابان وجود نداشته باشد، ذخیره‌سازی محلی از بین نخواهد رفت و جای خود را به ذخیره‌سازی آنلاین نخواهد داد. البته تا آن زمان ممکن است ابزارهای ذخیره‌سازی بهتر و پیشرفته‌تری در دسترس باشد. 

تفاوت هارد Internal(داخلی) و External (خارجی)

همانطور که دوستان ITPRO ای من می دانند من اعتیاد شدیدی به دانلود ویدیوهای آموزشی زبان اصلی دارم و تقریبا هیچ چیزی به غیر از نرم افزار و آموزش از اینترنت دانلود نمی کنم ، مدتی قبل به شدت احساس کمبود فضا بر روی کامپیوتر کردم و چند هارد دیسک اکسترنال یا خارجی خریداری کردم ، همیشه قبل از اینکه خریدی بکنم جستجو می کنم و بعد خرید می کنم در خصوص انتخاب بین اینکه هارد دیسک اکسترنال یا خارجی تهیه کنم یا هارد دیسک اینترنال یا داخلی بخرم بعضا دچار مشکل می شدم ، امروز می خواهیم در انجمن تخصصی فناوری اطلاعات ایران در خصوص تفاوت بین هارد دیسک های Internal یا داخلی و هارد دیسک های External یا خارجی صحبت کنیم. تفاوت اصلی بین هارد دیسک های Internal و هارد دیسک های External که البته بهتر است از واژه هارد درایو استفاده کنیم ، هدف یا مورد استفاده ای است که برای آن هارد درایو در نظر است. 

هارد درایو های داخلی یا Internal همانطور که از نامشان هم پیداست در داخل جعبه یا Case کامپیوتر شما بصورت ثابت قرار می گیرند و استفاده می شوند ، این هارد درایوها با هدف جابجایی مکرر طراحی نشده اند اما شما می توانید این هارد درایوهای Internal را نیز بین کامپیوترهای مختلف جابجا کنید اما این فرآیند هم زمان بیشتر و هم دردسرهای خاص خود را دارد. از طرف دیگر هارد درایوهای خارجی یا External ذاتا با دید پرتابل یا قابل حمل بودن توسط افراد طراحی و ایجاد شده اند. اینگونه هارد درایو های External معمولا با استفاده از رابط هایی مثل USB یا Firewire به سیستم شما متصل می شوند و بلافاصله بعد از اتصال قابل استفاده می باشند. 

هارد درایو های Internal و External از نظر فیزیکی و ساختار داخلی هارد دیسک کاملا شبیه هم هستند و تفاوت ظاهری این دو فقط در این هست که هارد درایوهای External داخل یک جعبه محافظ قرار گرفته اند که در اصطلاح به آن Enclosure گفته می شود ، این جعبه ضمن حفاظت فیزیکی از این هارد درایو ، دارای رابط های سخت افزاری USB یا Firewire ای می باشد که بر روی انها تعبیه شده اند. هارد درایوهای External با توجه به اینکه دارای یک Enclosure می باشند و به نوعی فانتزی تر به نظر می رسند دارای قیمت نسبتا بیشتری در مقابل هارد درایو های Internal با همان ظرفیت و شاید برند باشند. 

علاوه بر اینها تصویر اشتباهی که می شود این هست که هارد درایوهای External چون قیمت بیشتری دارند بنابراین سرعت بیشتری نیز دارند ، این تصور کاملا اشتباه است ، همانطور که گفتیم ساختار فیزیکی دیسک ها و محتویات داخلی هارد درایوهای External و Internal هر دو یکسان است اما قطعا سرعت هارد دیسک های External از هارد دیسک های Internal کمتر است و دلیل آن کابل رابط و پورت رابطی می باشد که هارد درایور را به کامپیوتر متصل می کند. در هارد درایوهای Internal از رابط هایی مثل SATA برای اتصال دستگاه به کامپیوتر استفاده می شود و در هارد درایوهای External از رابط USB و Firewire استفاده می شود ، سرعت رابطهای SATA قطعا بیشتر از سرعت کابلها و رابط های USB و Firewire می باشد. همیشه یک قانون در سرعت وجود دارد : سرعت شما همیشه برابر پایینترین لینک شما است و اگر شما برای مثال دارای یک رابط SATA باشید که به USB متصل شده باشد در اینجا سرعت نهایی شما برابر پورت کندتر که USB است خواهد بود. البته یک رابط جدید به نام eSATA به هارد درایو های External اضافه شده است که این امکان را به آنها می دهد که بتوانند با سرعت SATA با سیستم تبادل اطلاعات کنند اما استفاده از eSATA یعنی داشتن یک کابل برق جدا برای هارد درایو و این برای بسیاری از تولید کنندگان هارد درایو در دنیا قابل قبول نیست . 

به یک نکته دقت کنید که ما هارد درایو های External را هم به دو دسته تقسیم می کنیم ، برخی دارای Form Factor های 2.5 ای هستند که کوچک هستند و در اصطلاح بازاری به آنها هارد درایو های External از نوع پاسپورتی گفته می شود و بیشتر برای استفاده در لپ تاپ ها و کیف های مسافرتی و ... استفاده می شود و قابلیت حمل شوندگی بسیار خوبی دارد و از طرفی برخی از این هارد درایوهای External دارای Form Factor های 3.5 هستند که یعنی بزرگتر هستند و دارای آداپتور و کابل برق جدا و بزرگتر هستند و دارای Enclosure های بزرگتری هم هستند ، معمولا به این نوع هارد درایو های External به اصطلاح فنی Desktop Hard Drive گفته می شود و قابلیت حمل کمتری دارند. 

همیشه در هنگام خرید کردن هارد درایو های External به این موضوع توجه کنید که چه استفاده ای قرار است از این هارد درایو بشود ؟ اگر قرار است شما بر روی یک PC از این هارد درایو استفاده کنید بنابراین گزینه بهتر خریداری یک هارد درایو Internal با هزینه کمتر و بعضا ظرفیت بیشتر است ، اگر قرار است حجم زیادی از اطلاعات را در کامپیوتر با سرعت بالا ذخیره سازی و آرشیو کنید باز هم خرید یک هارد درایو Internal پیشنهاد می شود. اما اگر قرار است حجم زیادی از اطلاعات را در بین کامپیوترهای مختلف جابجا کنید یا می خواهید از اطلاعات خود Backup داشته باشید بهتر است از هارد درایو های External استفاده کنید. حتی اگر می دانید که قرار نیست مرتبا جابجایی های زیادی داشته باشید و معمولا هارد درایو شما در یکجا ثابت است از Desktop Hard Drive می توانید استفاده کنید در غیر اینصورت مثل من که هر روی یکجای ایران هستم از هارد درایو های External از نوع پاسپورتی استفاده کنید تا حمل و نقل آن ساده باشد ، بصورت خلاصه تفاوت بین هارد درایو های Internal و External به شکل زیر خلاصه می شود : 

• هارد درایوهای External قابل حمل هستند و هارد درایوهای Internal قابل حمل نیستند.
• هارد درایوهای External گرانتر از هارد درایوهای Internal هستند.
• هارد درایوهای External به مراتب کندتر از هارد درایوهای Internal هستند.
• هارد درایوهای External از هارد درایوهای Desktop کوچکتر هستند .

مادربورد (MOTHERBOARD) چیست؟و چگونه کار می کند؟

بزرگترین بردی که در داخل کیس رایانه مشاهده می شود، مادربرد است. این برد یکی از اجزای اساسی و مهم محسوب می شود. در سال ۱۹۸۲ همزمان با ارائه اولین کامپیوترهای شخصی از برد اصلی استفاده گردید. این برد دربرگیرنده پروسسور، رم، انواع درایوها (اعم از هارد دیسک، سی دی رام، فلاپی درایو) و سایر موارد می باشد. این قطعات بوسیله کابل به برد اصلی متصل هستند ، در زمان کار کردن رایانه، اطلاعات درایوها، پروسسور و رم در حال انتقال در این برد می باشد. مثلاً زمانی که برنامه ای را اجرا می کنیم یا فایلی را ذخیره می نماییم کارت های مودم، شبکه، صدا و گرافیک بوسیله اسلات های مادربرد به آن وصل می شوند و زمانی که در حال کار با اینترنت هستیم، موسیقی گوش می دهیم و یا برنامه ای را اجرا می کنیم اطلاعات بین کارت ها، برد و پروسسور در حال رد و بدل است. جهت اتصال قطعات برروی مادربرد، شکاف یا اسلات وجود دارد. اکثر کارت ها دارای یک لبه اتصال دهنده می باشند که از طریق این لبه برروی شکاف ها قرار دارند.

برد اصلی شامل چند چیپ ست می باشد و این چیپ ها نقل و انتقال اطلاعات بین پروسسور و دیگر اجزا را میسر می سازند. مادربردها در انواع مختلفی از نظر شکل و اندازه تولید می شوند. شکل و اندازه آن ها متناسب با کیس های موجود در بازار می باشد. اگر مادربرد خراب باشد رایانه از کار می افتد. توجه داشته باشید که مادربردها دارای امکانات مشابهی نمی باشند و اگر مادربردی کارت خاصی را پشتیبانی نکند نمی توان از آن کارت استفاده کرد. در ضمن اینکه همه مادربردها نمی توانند با همه پردازنده ها کار کنند.

اجزای اصلی مادربرد

وجود تمام قطعاتی که برروی مادربرد قرار دارند الزامی می باشد. این قطعات عبارتند از:
۱- تراشه های حافظه اصلی(رم) و جایگاه آن
۲- پردازنده و تراشه گیر پردازنده
۳- تراشه های حافظه BIOS
۴- کمک پردازنده و جایگاه آن
۵- کلیدهای قطع و وصل و اتصال گرهای تنظیم (جامپرها)
۶- محل اتصال کابل های برق
۷- محل اتصال صفحه کلید
۸- محل اتصال بلندگو
۹- محل قرارگیری شکاف ها یا اسلات ها
۱۰- باتری و محل اتصال آن
۱۱- چندین قطعه الکترونیکی دیگر مانند خازن ها، کریستال، مقاومت ها، چیپ ست ها و سایر موارد
خازن ها انرژی را ذخیره می کنند و معمولاً برای تنظیم امواج، به عنوان یکسو کننده، جهت تبدیل جریان متناوب به مستقیم به کار می رود. کریستال ها ضربان های ساعت را در فاصله های زمانی ثابت تولید می کنند و مقاومت ها نیز ولتاژ امواج را تغییر می دهند.

انواع مادربردها از نظر شکل

همان طور که می دانید اندازه مادربردها باید با منبع تغذیه و جعبه رایانه متناسب باشد. انواع مادربردها از نظر شکل عموماً به موارد زیر تقسیم می شود:
۱- مادربرد سبک PC/XT
۲- مادربرد سبک AT/Full size
۳- مادربرد سبک Baby AT or Mini AT
۴- مادربرد سبک LPX
۵- مادربرد سبک ATX
۶- مادربرد سبک NLX
۷- مادربرد سبک PC/XT در سال ۱۹۸۱ به بازار عرضه شد و هم اکنون مورد استفاده قرار نمی گیرد. طول آن در حدود ۳۰ و عرض آن در حدود ۲۰ سانتی متر و دارای ۵ شکاف برای کارت ها بود.
۸- مادربرد سبک AT/Full size در سال ۱۹۸۴ به بازار عرضه شد. طول آن ۳۵ و عرض آن ۳۰ سانتی متر می باشد و تقریباً از دور خارج شدند و دیگر تولید نمی شوند، زیرا بسیار بزرگ بودند.
۹- مادربرد سبک Baby AT or Mini AT تقریباً استاندارد مادربرد AT/Full size را دارد ولی از نظر اندازه کوچک تر از آن است. از آنجایی که این مادربرد در هر جعبه ای جای می گیرد، بیشتر مادربردهای کنونی بدین شکل تولید می شوند.
۱۰- مادربرد LPX مانند نوع قبل دارای دو گونه کوچک و بزرگ بود. این مادربرد دارای این امکان است که بعد از نصب اتصالات مختلف در قسمت عقب قرار می گیرد و شکاف ها بر روی یک کارت جدا نصب می شود و اتصال گرها در کنار هم در عقب مادربرد قرار می گیرند. درضمن اینکه این نوع مادربردها دارای اتصال گرهای اضافی نیز می باشند.
۱۱- مادربرد ATX در سال ۱۹۹۵ طراحی شدند که شباهتی به مادربردهای Baby AT or Mini AT دارند. با این تفاوت که ۹۰ درجه تغییر شکل یافته اند، در این گونه مادربردها تهویه رایانه به خوبی انجام می شود و دارای یک نوع جامپر می باشد. در این نوع بردهای اصلی نمی توان از هر دو نوع حافظه استفاده نمود. این نوع بردها دارای امکاناتی می باشند که می توان بدون استفاده از کابل های بلند قطعات را بر روی آن وصل کرد زیرا دارای جایگاه های خاصی می باشند. درضمن اینکه می توان بر روی شکاف های آن هر کارتی با هر طولی را بر روی آن نصب کرد.- کار با مادربرد NLX بسیار ساده می باشد. تعمیرات، نگهداری و ارتقاء آنها نیز ساده تر است.

مادربرد آن برد (On Board)

بعضی مواقع مادربردها کارت صدا، گرافیک، مودم و شبکه را به صورت مجتمع دربردارد و دیگر نیازی نیست تا آنها را به صورت جداگانه خریداری نمود و بر روی آن نصب کرد. به اینگونه بردهای اصلی آن برد می گویند، و معمولا دارای قیمت کمتری می باشند. به این دلیل که عموماً قابل ارتقا، تغییر و تعمیر نمی باشند.
مادربردهای آن برد معمولاً دربرگیرنده یک یا چند مورد از قطعات گفته شده می باشند که می توان بعضی از آنها را غیرفعال نمود و کارت موردنظر خود را بر روی آن نصب کرد با توجه به اینکه اینگونه مادربردها اسلات های کمتری دارند، بنابراین انعطاف پذیری کمتری نیز دارند.

گذرگاه های توسعه

گذرگاه یا خط حامل، یک مسیر عمومی است که داده ها از روی آن نقل و انتقال می کنند. این مسیر به وسیله مدارهای الکتریکی بین قسمت های دیگر یک رایانه ارتباط برقرار می کنند. این مقدار داده ها می توانند به صورت همزمان از گذرگاه ها عبور کنند و مقدار آنها بر حسب بیت می باشد. به طور معمول ۴ گذرگاه اصلی در رایانه ها وجود دارد:
۱- گذرگاه پردازنده
۲- گذرگاه حافظه
۳- گذرگاه آدرس
۴- گذرگاه ورودی- خروجی
گذرگاه پردازنده مسیر ارتباط پردازنده و تراشه های مجتمع یا چیپ ست هاست.
این گذرگاه ،داده ها را به سرعت به پردازنده منتقل می کند و از آن به بیرون می فرستد و سرعت آن نسبت به سایر گذرگاه ها بسیار سریعتر می باشد، گذرگاه حافظه ،داده ها را بین پردازنده، رم و حافظه رم انتقال می دهد.
مهم ترین گذرگاه های توسعه عبارتند از:
گذرگاه ISA: همان طور که می دانید در رایانه قطعات مختلف از طریق یک سری خطوط با یکدیگر ارتباط دارند که به آن ها خط حامل می گویند. درواقع قطعات موردنیاز بر روی این خط قرار می گیرند.
این گذرگاه های ۸ بیتی ISA نام داشتند، سپس در چند سال بعد گذرگاه های ۱۶ بیتی به بازار عرضه شدند، این گذرگاه ها به علت ضریب اطمینان بالا، کارابودن و سازگاری هنوز به کار می روند.
گذرگاه ESA :پس از تولید رایانه ۳۸۶ گذرگاه های عریض ۳۲ بیتی به کار گرفته شد. این گذرگاه ها دارای شکاف های ۳۲ بیتی می باشند به همین دلیل نمی توان در آنها از کارت های ۸ یا ۱۶ بیتی استفاده کرد.
نکته: نوعی از گذرگاه ISA به نام MCK بوجود آمد، که معماری گذرگاه ۱۶ بیتی و ۳۲ بیتی را با هم داشت این سیستم از سیستم های ISA سریعتر و با آن ها ناسازگارتر بود. گذرگاه های دیگری مانند گذرگاه VESA، Local Buss، PCT، USP، AGP و موارد دیگر نیز وجود دارند که به علت محدودیت آموزشی به توضیح آن ها نمی پردازیم.
نصب و تعویض کارت ها
همان طور که می دانید مدارهای گرافیک، صدا، تصویر، مودم و سایر موارد که بر روی یک صفحه قرار گرفته اند را کارت می گویند. جهت تعویض یا نصب آنها در رایانه اعمال زیر را انجام دهید:
* با پیچ گوشتی پیچ های نگهدارنده کارت را باز کنید. بدون اینکه کارت هیچ گونه مقاومتی از خود نشان دهد آن را با احتیاط و با حرکت دادن به سمت جلو و عقب با کشیدن تدریجی به سمت بالا از محل خود جدا کنید.

فراموش نکنید که بهتر است در هنگام نصب کارت ها جهت تغییر کلیدهای اتصال گر و جامپرها به دفترچه یا ورقه راهنمای کارت مراجعه نمایید.

درگاه خارجی
یک رایانه بدون رابط هایی که آن را برای تبادل اطلاعات به بیرون وصل می کند نمی تواند کار کند. بدین ترتیب درگاه ها و رابط های رایانه نقش بزرگی را برعهده دارند.
۱ – درگاه سریال: این درگاه درپشت رایانه قراردارد به درگاه های com نیز مشهورند و جزء اولین درگاه هایی هستند که در رایانه های اولیه به کار برده شدند. درگاه های سریال قدیمی ۲۵ پایه ای و درگاه های سریال جدید ۹ پایه ای هستند یعنی درگاه سریال رایانه را با ۹ سیم به وسایل جانبی متصل می کند.
۲ – درگاه موازی: به این درگاه ها درگاه چاپگر نیز می گویند اما در حال حاضر برای اتصال اسکنر و موارد دیگر نیز به کار می رود، این درگاه بزرگ ترین درگاه در پشت رایانه است که ۲۵ سیمی می باشد که ۱۷ سیم آن برای سیگنال ها به کار می رود. سیگنال ها به سه گروه داده ها، کنترل و وضعیت تقسیم می شوند.
۳ – درگاه اسکازی: این درگاه می تواند اطلاعات را با سرعت بالایی جابه جا نماید. این درگاه برای بیشتر اسکنرها و CD و DVD نویس ها به کار می رود.
۴ – درگاهPS/2 : این درگاه دارای ۶ پایه سوزن برای انتقال داده هاست. که بیشتر برای استفاده صفحه کلید و ماوس به کار می رود.
۵ – درگاه سریال Firewire :این درگاه برای اتصال دوربین های ویدیوئی، نمایشگرهای رقمی (دیجیتال)، سیستم های صوتی و یا سیستم ماهواره های رقمی به رایانه استفاده می شود.
۶ – رابط های DIDE: بر روی مادربرد چند رابط برای ذخیره سازی وجود دارد که عبارتند از رابط ایده (آی دی یو)، که در رایانه های قدیمی وجود داشت و از آن می توان برای اتصال دو وسیله مانند هارد دیسک و دیسک گردان CD به رایانه استفاده نمود ورابط ایده توسعه یافته که این رابط از رابط ایده سریعتر است و به وسیله آن می توان چهار مورد دیگر را به رایانه وصل نمود.
کنترل گر
ابزارهای جانبی در رایانه با ابزاری به نام کنترل گر با پردازنده و دیگر اجزا ارتباط برقرار می کنند که نام های دیگر آن رابط و آداپتر می باشد. به طور مثال هارد دیسک و صفحه کلید با کنترل گر کار می کند و کارت گرافیکی با آداپتر. کنترل گرها یا بر روی یک کارت جدا قرار دارند و یا بر روی مادربرد.

USB چیست؟ چه تفاوت‌هایی بین USB 2.0 و USB 3.0 وجود دارند؟

USB یک واژه رایج و مرسوم در فرهنگ لغات نسل امروزی است. بیشتر وسیله‌های الکترونیکی که در اطراف ما وجود دارند، اعم از کامپیوتر، لپ‌تاپ، ماوس، گوشی موبایل، پرینتر، تلویزیون و... حداقل به یک درگاه یو‌اس‌بی مجهزند. با توجه به اندازه دستگاه، یو‌اس‌بی نیز انواع و اقسام مختلفی دارد. برای مثال، اغلب گوشی‌های موبایل مجهز به mini USB هستند. در این مقاله سعی داریم به موشکافی این فناوری مشهور بپردازیم.

یو‌اس‌بی چیست؟

یو‌اس‌بی یک درگاه ارتباطی است که در اکثر لوازم الکترونیکی موجود در بازار بکار گرفته شده و برای اتصال لوازم جانبی گوناگون و یا دستگاه‌های ورودی و خروجی مانند ماوس، صفحه کلید، دیسک سخت و... مورد استفاده قرار می‌گیرد.

برای اولین بار و در دهه 1990 میلادی، یو‌اس‌بی معرفی گشت و عملیات توسعه آن آغاز شد. توسعه این فناوری به سه بخش کابل، اتصال دهنده‌ها و پروتکل‌های برقراری ارتباط برای انتقال داده تقسیم می‌شد. امروزه اغلب گوشی‌های هوشمند و کنسول‌های بازی از این فناوری برای برقراری ارتباط با کامپیوتر و یا حتی شارژ شدن استفاده می‌کنند.

اولین نسخه یو‌اس‌بی در سال 1990 میلادی معرفی شد؛ نسخه دوم این فناوری در سال 2000 و همچنین نسخه سوم آن نیز در سال 2008 به طور رسمی معرفی شدند. بنابر این نسخه‌های مختلف این فناوری عبارت‌اند از:

• USB v1.0
• USB v2.0
• USB v3.0

بررسی USB v2.0:

این نسخه از یو‌اس‌بی در سال 2000 میلادی معرفی شد؛ اغلب سیستم‌های سخت‌افزاری موجود در جهان که قبل از سال 2011 میلادی وارد بازار شده‌اند، از این نسخه استفاده می‌کنند.

ویژگی‌های USB v2.0:

نسخه دوم یو‌اس‌بی توانایی انتقال داده با سرعت حداکثر 480 مگابیت در ثانیه را داراست که در مقایسه با نسخه اول آن، بسیار سریع‌تر عمل می‌کند. در این نسخه‌ یو‌اس‌بی، تعداد چهار خط اتصال دهنده وجود دارند. دو عدد از این خطوط، برای جابجایی داده، یکی از آن‌ها به عنوان تغذیه کننده برق و دیگری به عنوان اتصال‌دهنده به زمین مورد استفاده قرار می‌گیرند. این نسخه از یو‌اس‌بی می‌تواند در آن واحد تنها به ارسال و یا دریافت داده بپردازد؛ این بدان معنی است که USB v2.0 نمی‌تواند همزمان داده را ارسال و دریافت کند. جریان برقی که از این نسخه از یو‌اس‌بی عبور می‌کند برابر با 100 میلی‌آمپر است که مقدار زیادی نیست.

بررسی USB v3.0:

این نسخه از یو‌اس‌بی، آخرین و جدیدترین نسخه ارائه شده از این فناوری می‌باشد که در سال 2008 معرفی شد و در مقایسه با نسخه‌های پیشین، برتری‌های بیشتری دارد.

ویژگی‌های USB v3.0:

نسخه سوم یو‌اس‌بی توانایی انتقال داده، با سرعت 4.5 گیگابیت در ثانیه را داراست. این مقدار، تقریبا ده برابر سرعت انتقال داده در نسخه دوم یو‌اس‌بی می‌باشد. در این نسخه، تعداد هشت اتصال دهنده وجود دارند که دو عدد از آن‌ها برای انتقال داده، دو عدد از آن‌ها برای دریافت داده و مابقی نیز به عنوان تقویت کننده سرعت انتقال داده مورد استفاده قرار می‌گیرند.

با استفاده از USB v3.0، می‌توان در آن واحد و با حداکثر سرعت اقدام به ارسال و دریافت داده کرد. همچنین در این نسخه از یو‌اس‌بی، یک تغذیه کننده برق با جریان 900 میلی‌آمپر وجود دارد که تقریبا 9 برابر بیشتر از نسخه دوم یو‌اس‌بی است و می‌توان به طور همزمان، چهار دستگاه را الکترونیکی را شارژ کرد. در USB v2.0 می‌توان تنها یک دستگاه را در یک لحظه شارژ نمود.

نسخه سوم یو‌اس‌بی ویژگی‌های کاربردی دیگری نیز دارد؛ برای مثال فرض کنیم یک دستگاه جانبی، مانند پرینتر را از طریق این درگاه به کامپیوتر خود وصل می‌کنید، چنانچه بعد از یک مدت زمان خاص، از این دستگاه استفاده نشود، ارتباط آن با کامپبوتر به صورت خودکار قطع می‌شود تا از اصراف برق جلوگیری به عمل آید.

تفاوت‌ نسخه‌های دوم و سوم یو‌اس‌بی:

- سرعت:

نسخه سوم یو‌اس‌بی می‌تواند با سرعت 4.5 گیگابیت در ثانیه اقدام به ارسال و دریافت داده کند. این مقدار، حدودا ده برابر بیشتر از سرعتی است که نسخه دوم یو‌اس‌بی می‌توانست این کار را انجام دهد.

- تعداد خطوط اتصال دهنده:

نسخه سوم یو‌اس‌بی مجهز به 8 خط اتصال دهنده است و می‌تواند به طور همزمان به ارسال و دریافت داده بپردازد. این در حالی است که نسخه دوم این فناوری از چهار خط اتصال دهنده تشکیل شده است.

- منبع تغذیه برق:

نسخه سوم یو‌اس‌بی می‌تواند جریان 900 میلی‌آمپر را از خود عبور دهد؛ این مقدار در نسخه دوم برابر با 100 میلی‌آمپر است.

- پهنای باند:

نسخه سوم یو‌اس‌بی می‌تواند به طور همزمان و با حداکثر سرعت به ارسال و دریافت داده بپردازد. اما نسخه دوم آن در یک لحظه، فقط می‌تواند به ارسال یا دریافت داده اقدام کند.

- تفاوت‌های ظاهری:

برای تشخیص USB v3.0 و USB v2.0، تنها کافیست به رنگ درگاه مورد استفاده در آن‌ها نگاه کنید، نسخه سوم یو‌اس‌بی به رنگ آبی و نسخه دوم آن به رنگ مشکی ساخته شده‌اند.

جدول مقایسه USB v2.0 با USB v3.0:

قابلیت ها	USB 2.0	USB 3.0
نرخ انتقال اطلاعات	480Mbps	4.5Gbps
پهنای باند	Large	Less
توان	100 milliamps	900 milliamps
خطوط کانکتور	4	8
حالت انتقال اطلاعات	Half duplex	Full duplex
قیمت	ارزان تر	گران تر از USB 2.0